حتما تا حالا این مثل رو شنیدید که می گن آب وقتی راکد بشه می گنده.

من اگه دانشجو هستم نمی تونم توی خونه ی خودم بشینم و محقق و دانشمند از آب در بیام. باید برم توی محیط های علمی و درسی. من اگه کاسب هستم نمی تونم به مغازه ی خودم دل خوش کنم و کارم رو بکنم، اگه وارد صنف بشم و با اون ها کارم رو جلو ببرم خیلی نتیجه ی بهتری می گیرم. من که مسافرکش هستم هم همین طور. آخر باید سر چهار راه که واستادم تا دو تا مسافر به تورم بخوره با ماشین اون طرفی یه سلام و علیکی بکنم و الا کار پیش نمی ره. من اگه ایرانی هستم نمی تونم بین ایرانی ها نباشم. باید باهاشون ارتباط داشته باشم. این رو عزیزانی که خارج از کشور زندگی می کنن بهتر متوجه می شن (‏ مثل شما که امارات هستی.) نه با شما نبودم. مخصوصا کسانی که توی کشور های بزرگ مثل ایالات متحده یا اروپا زندگی می کنن. اون ها البته معمولا هر جور شده اجتماع ایرانی ها رو پیدا می کنن و مثلا جشن ها و شادی ها و چه بسا عزاداری ها رو با اون ها می گذرونن.

حالا حرف آخر :

من و شمایی که مسلمانیم اگه توی جامعه اسلام نباشیم از حرکت می افتیم. فکرش رو بکنین که هر مسلمانی توی خونه ی خودش مسلمان باشه و با خودش بگه من که عبادت خودم رو می کنم، گناه هم که نمی کنم پس می تونم مسلمان خوبی هم باشم. ما هر کدام توی خونه ی خودمون مسلمان باشیم و به مسلمان های دیگر کاری نداشته باشیم.

ما برای خودمون مسلمان باشیم و فلسطین رو آب ببره. لبنان رو آب ببره. به مسلمان های دنیا بگن تروریست. هر مسلمانی که می خواد وارد امریکا بشه ازش اثر انگشت بگیرن و ...

بیایم با هم وارد رودخونه ی اسلام بشیم و هر کسی رو هم که بیرون مونده دستشو بگیریم و بیاریمش تو جریان و الا مسلمون ها آروم آروم توی برکه های خودشون می مونن و از بین می رن. دستتو بده به من مسلمان...